Deze tweede zondag in de veertigdagentijd gaat het over het thema: ‘Begenadigde angst’



Job vervloekt zijn geboortedag, toch houdt hij aan de leiding van God vast. Gods wil geschiede, denkt hij. Hij lijkt hiermee op Jezus die in de bergrede de mensen leerde bidden: ‘uw wil geschiede’ en die dit ook zei in Getsémane toen zijn leven dood liep. God wil ons mensen leiden van de daad van gebed naar de overgave als alles doodloopt.



Tijdens de 40-dagentijd maken we gebruik van een basisschikking die steeds verandert samen met onze reis met het boek van JOB.

De basis van het bloemstuk bestaat uit een stronk, een stuk dood hout, waar leven op kan groeien, dit zijn de mossen.

Het anker met touw staat voor HOOP, wat bij Job soms weg is.

Het vraagteken is het symbool voor WAAROM, een vraag die we onszelf samen met Job regelmatig stellen.

De jute staat voor inkeer.

Deze zondag ligt het anker half onder de jute, want Job’s hoop is weg, maar God leidt hem weer op weg, dit kun je zien aan de bloemetjes van de hiacint, die leidt Job als het ware weer terug naar het anker, naar de hoop.

De sneeuwklokjes verwijzen naar de tijd van bezinning, ze worden ook wel "vasten avond zotjes genoemd", deze dwaze bloemetjes bloeien ondanks de kou.